گیربکس‌های مخروطی هلیکال از ترکیب چرخ‌دنده‌های مخروطی و هلیکال برای انتقال گشتاور و نیرو میان محورهایی با زاویه‌های خاص بهره می‌برند. در این ساختار، چرخ‌دنده‌های هلیکال وظیفه انتقال نیرو در مسیرهای موازی را بر عهده دارند، در حالی که چرخ‌دنده‌های مخروطی امکان انتقال توان بین محورهای متقاطع یا غیرموازی را فراهم می‌کنند. این ترکیب موجب افزایش بازده مکانیکی، کاهش نویز و ارتعاش و بهبود دوام سیستم در شرایط کاری مختلف می‌شود.
در حوزه حمل‌ونقل صنعتی، این گیربکس‌ها انتقال قدرت یکنواخت و دقیقی را در سیستم‌های حمل مواد مانند نوار نقاله‌ها فراهم می‌کنند. همچنین در صنایع تولید انرژی، نظیر نیروگاه‌ها، برای اتصال به توربین‌ها و ژنراتورها از این نوع گیربکس بهره گرفته می‌شود، چرا که توانایی عملکرد در شرایط حرارتی و فشاری شدید را دارا هستند. در ساختار گیربکس‌های مخروطی هلیکال، انتقال گشتاور در چند مرحله یا «استیج» صورت می‌گیرد.
هر استیج شامل مجموعه‌ای از چرخ‌دنده‌های مخروطی و هلیکال است که به‌صورت سری به یکدیگر متصل‌اند و با کاهش تدریجی سرعت و افزایش گشتاور، نسبت تبدیل مورد نظر را ایجاد می‌کنند. در نمونه‌های گیربکس چند استیجی، هر مرحله به گونه‌ای طراحی شده که ابعاد چرخدندهها از ورودی به خروجی افزایش می‌یابد و مدول دندانه‌ها نیز متناسب با گشتاور مورد نیاز بزرگ‌تر می‌شود. این طراحی موجب افزایش راندمان، توزیع مناسب بار و جلوگیری از تمرکز تنش در یک نقطه خاص می‌گردد. چندمرحله‌ای بودن گیربکس علاوه بر انعطاف‌پذیری بالا در تنظیم نسبت تبدیل، امکان سازگاری با شرایط عملیاتی متنوع را فراهم می‌سازد. این ویژگی موجب بهینه‌سازی عملکرد گیربکس در کاربردهایی با نیاز به تغییرات متناوب در سرعت و بارگذاری شده و استهلاک مکانیکی را به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌دهد.
در گیربکس مخروطی هلیکال ساخته‌شده، ۴ استیج وجود دارد که هر یک از آنها به‌طور مستقل عمل می‌کند و گشتاور را از ورودی به خروجی منتقل می‌کند. به‌طور کلی، در این نوع گیربکس‌ها، چرخدندهها از ورودی به سمت خروجی از کوچک به بزرگ تغییر اندازه می‌دهند و این تغییر اندازه در هر استیج به‌طور تدریجی افزایش می‌یابد
.png)